Αστική Ευθύνη

Σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη παρατηρείται στατιστικά βαθμιαία αύξηση των δικών αστικής ιατρικής ευθύνης, η οποία πυροδοτεί νομολογιακές εξελίξεις, τις οποίες όσοι ασχολούμαστε επιστημονικά με αυτόν τον κλάδο δικαίου παρακολουθούμε στενά, καθώς αποτελεί έναν δυναμικά εξελισσόμενο τομέα. Μία μεγάλη μερίδα των εν λόγω διαφορών ρυθμίζονται εξωδικαστικά. Έναν ρόλο σε αυτό παίζει και ο σχετικά νεοπαγής θεσμός της διαμεσολάβησης, ο οποίος φαίνεται ότι αποδίδει καρπούς. Εάν οι εν λόγω διαφορές δεν επιλυθούν εξωδικαστικά, η ελληνική έννονη τάξη  δίνει στον ασθενή που έχει αποτελέσει θύμα ιατρικού σφάλματος τη δυνατότητα να ικανοποιήσει τα δικαιώματά του και να αποκαταστήσει την υλική  και ηθική ζημία που υπέστη,  ασκώντας αγωγή, είτε ενώπιον των πολιτικών δικαστηρίων της χώρας, όταν πρόκειται για ιατρικές υπηρεσίες που έλαβε από ιδιώτη ιατρό ή ιδιωτικό θεραπευτήριο, είτε ενώπιον των διοικητικών δικαστηρίων της χώρας, όταν πρόκειται για ιατρικές υπηρεσίες που έλαβε από δημόσιο νοσοκομείο. Στο πλαίσιο της αγωγής αυτής, διεκδικεί το σύνολο της υλικής ζημίας και της ηθικής βλάβης που υπέστη.

Ομιλώντας περί υλικής ζημίας, εννοούμε τη ζημία που υπέστη ο ασθενής, λόγω  της εσφαλμένης θεραπευτικής του αντιμετώπισης,  η οποία διακρίνεται σε:

α) θετική ζημία, ό,τι δηλαδή δαπάνησε ο ασθενής προκειμένου να ανταπεξέλθει στο πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίστηκε ανεπαρκώς ή λανθασμένα (ιδίως τα νοσήλεια, τη συμμετοχή του στα φάρμακα, τα παραφαρμακευτικά προϊόντα, την πληρωμή αποκλειστικής νοσοκόμας, την πληρωμή βοηθού/θεραπαινίδας  για την φροντίδα του στο σπίτι ή ανάλογη αποζημίωση όταν τη φροντίδα αυτήν την έλαβε από τα συγγενικά του πρόσωπα, την πληρωμή ειδικών ψυχικής υγείας για την ψυχολογική του υποστήριξη, την πληρωμή επιπλέον εξετάσεων ή αποκαταστατικών ιατρικών πράξεων, την πληρωμή εξόδων μετακίνησης κλπ) και

β) την αποθετική ζημία ή διαφυγόν κέρδος, ό,τι δηλαδή θα είχε κερδίσει ο ασθενής από την εργασία του ή άλλη πηγή εισοδήματος, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, εάν το ιατρικό του πρόβήμα είχε αντιμετωπιστεί με τη δέουσα επιμέλεια και επάρκεια.

Ομιλώντας περί ηθικής βλάβης, εννοούμε την αποκατάσταση του ψυχικού πόνου που δοκίμασε ο ασθενής εξαιτίας του ιατρικού σφάλματος, από τη στιγμή που αυτό συνέβη και μέχρι την πλήρη αποκατάστασή του. Επιπροσθέτως προβλέπεται και ένα είδος ειδικής αποζημίωσης για τα άτομα που έχουν υποστεί μόνιμη αναπηρία ή παραμόρφωση. Το ύψος της εν λόγω αποζημίωσης προσδιορίζεται από το δικαστήριο, λαμβανομένων υπόψη κάποιων βασικών κριτηρίων, όπως η ηλικία του ασθενούς, η οικογενειακή και κοινωνική του κατάσταση και το επάγγελμά του σε συνδυασμό με το είδος της σωματικής βλάβης που υπέστη. Επί παραδείγματι άλλη αποζημίωση θα λάβει για το ίδιο ιατρικό σφάλμα που οδηγεί σε απώλεια δυνατότητας τεκνοποίησης, μία γυναίκα ηλικίας άνω των 60 ετών, που έχει κλείσει τον κύκλο της δημιουργίας οικογένειας σε σχέση με μία νεαρή γυναίκα σε ηλικία τεκνοποίησης και χωρίς να έχει δημιουργήσει οικογένεια ακόμη. Οι δικαστηριακές αποφάσεις που έχουν εκδοθεί για τα ίδια ή παρόμοια περιστατικά με το εκάστοτε υπό κρίση περιστατικό, αποτελούν επίσης οδηγό για τη κρίση του Δικαστή.

Με γνώση, εμπειρία και συνέπεια, στεκόμαστε δίπλα σας στη διεκδίκηση των εν λόγω δικαιωμάτων σας, προσφέροντας έμπρακτες και αποτελεσματικές νομικές λύσεις. Είτε πρόκειται για διαπραγματεύσεις εξωδικαστικά είτε για δικαστικές διαδικασίες, είμαστε δίπλα σας καθ’ όλη τη διαδικασία, προασπίζοντας τα συμφέροντά σας με αποφασιστικότητα και στοχευμένες δράσεις, χάρις στην εξειδικευμένη γνώση και πείρα μας και διαρκή ενασχόληση με το αντικείμενο της ιατρικής ευθύνης.